Onder de noemer Plaat Voor M’n Kop wekelijks op vrijdag de persoonlijke verhalen bij LP’s (en af en toe cd’s) die mijn leven gevormd hebben of die diepe indruk op me maakten. Vandaag wederom Prince and the Revolution, vanwege de dertigste verjaardag van de Paisley Park-single.
Wéeer Prince? Zeker. Want Around The World In A Day is wellicht het meest invloedrijke album geweest in (de start van) mijn muzikale ontwikkeling en de singles hebben stuk voor stuk een warm plekje in mijn hart. Paisley Park met name. Het nummer zelf is wellicht niet de meest sterke single die Prince ooit uitbracht (al is de gitaarpartij heerlijk), maar b-kant She’s Always In My Hair is briljant.
Zo briljant dat ik decennia geleden de tweede helft van de a-kant van de 12″ (waarop de reguliere singleversie van Paisley Park en She’s Always In My Hair) vaker draaide dan de remix van Paisley Park die de b-kant siert. Het grappige is dat het liefdesliedje door de jaren heen alleen maar aan kracht wint. Dat heeft alles met context te maken. In de jaren ’80 vond ik het deuntje leuk, als tiener weet je niks van liefde. Inmiddels al jaren getrouwd en nu is het de tekst die leidend is.
Whenever I feel like givin’ up
Whenever my sunshine turns to rain
Whenever my hopes and dreams
Are aimed in the wrong direction
She’s always there
Tellin’ me how much she cares
She’s always in my hair
In 1993 hoorde ik het nummer voor het eerst live, tijdens de twee shows van Prince’ niet heel geïnspireerde maar in Nederland toch vlammende Act II Tour in ’s Hertogenbosch. De opwinding die ik voelde toen het werd gespeeld (evenals favoriet The Beautiful Ones), voel ik nu nog. In 2013 hoorde ik het nummer voorlopig voor het laatst live. Ik stond verdorie weer met een traantje in de ooghoek.
Prince speelt She is always in my hair. Ik ben gelukkig.
— Edgar Kruize (@EdgarKruize) 11 augustus 2013
