PRINCEDOM
Prince’ Sign “O” The Times staat te boek als een van de beste concertfilms aller tijden. Gezien de terloopse manier waarop deze in Nederland tot stand kwam, is dat bijzonder.
Als Prince in juni 1987 in Nederland neerstrijkt voor vier openluchtshows in de Utrechtse Galgenwaard, wordt hij geconfronteerd met de wispelturige Europese zomer. Aanvankelijk regent het tijdens de soundchecks, maar blijft het tijdens de shows droog. De laatste twee avonden zelfs dat niet meer. Ondanks een dolenthousiast publiek, is Prince ‘not amused’. Daar de voorspellingen ook elders in Europa dramatisch zijn, besluit Prince alle geplande Europese openluchtshows te schrappen en de Amerikaanse tour af te blazen. De fans moeten het met een concertfilm doen.
Geen pre-productie
Voorafgaand aan de Utrechtse shows wordt al gecommuniceerd dat bij aanhoudende regen een verplaatsing tot de mogelijkheden behoort. Sportpaleis Ahoy’ in Rotterdam staat daarvoor stand-by. Nu de na Utrecht geplande openluchtshows in Wembley Stadium zijn vervallen, de vraag naar tickets in Nederland hoog blijft en die zaal toch leeg staat, plant MOJO Concerts drie additionele Nederlandse concerten. De dag voor de eerste Ahoy’-show boekt Prince de Britse regisseur David Kleinman om deze te filmen. Technicus Susan Rogers wordt verantwoordelijk voor het geluid. “Hij zei me ‘it needs to be perfect, or heads will roll…’ We gingen zonder enige vorm van pre-productie de opnames in.”
Geen idee
Hoewel het vrij bijzonder zou moeten zijn dat een internationale superster in Nederland een concertfilm opneemt, ontgaat het op dat moment vrijwel iedereen die niet bij de productie betrokken is. Derk Bolt maakt voor KRO-programma Brandpunt een reportage over ‘het fenomeen Prince’ en filmt in en om Ahoy’ interviews met dolenthousiaste fans. In de uitzending wordt echter met geen woord over filmopnames gesproken. Ook de schrijvende pers krijgt niets mee en zelfs de bandleden weten aanvankelijk niet dat er wordt gefilmd. Dit omdat de filmploeg start met zogenaamde ‘wide shots’ en dus uit het zicht van het podium blijven. “We zullen vast wel hebben gehoord dat er werd gefilmd, maar ik kan me niet herinneren dat we daar als band echt bewust van waren”, aldus Prince’ toenmalige drummer Sheila E. “Je moet je voorstellen dat je als muzikant in zo’n hectisch circus maar één taak hebt en dat is een zo goed mogelijke show neerzetten. Daar lag elke avond onze focus, de rompslomp er omheen hielden we waar mogelijk buiten.”
Piekfijn geluid
Het gebrek aan voorbereiding breekt Kleinmans filmcrew uiteindelijk op. Omdat het podium niet is uitgelicht met een registratie in gedachten, is het op de eerste draaidag geschoten beeldmateriaal donker, korrelig en amper bruikbaar. Prince laat Kleinman en zijn crew desondanks nog anderhalve dag aanmodderen. Gaandeweg besluit Prince echter om de regisseur te ontslaan en de concertbeelden opnieuw op te nemen in zijn nagelnieuwe studiocomplex Paisley Park. Het geluid is echter een ander verhaal. “Onder hoogspanning trokken we kabels door de Ahoy’, sloten alles aan op het PA-systeem van Prince, programmeerden de opnameapparatuur en maakten nog net de laatste verbindingen toen de zaallichten al uitgingen voor de eerste Ahoy’-show, maar we hadden het gehaald”, zo herinnert toenmalig NOS-technicus Gert de Bruijn, die samen met Wisseloord-producer Michiel Hoogeboezem Susan Rogers assisteert. “Tegenwoordig zou het al een uitdaging zijn, toen had je ook nog eens geen mobiele telefoons. Dat onze ploeg in zo’n korte tijd zo’n monsterklus heeft geleverd, vind ik een van de meest bijzondere momenten uit mijn ruim 40-jarige carrière.” De monsterklus wordt ook nog eens heel goed geklaard, waardoor de opgenomen audio – in tegenstelling tot de filmbeelden –piekfijn is. We zien Prince in de film dus goeddeels playbacken over het geluid zoals dat tussen 26 en 28 juni 1987 is opgenomen in Rotterdam, aangevuld met segmenten van een show in Antwerpen (29 juni).
Romance
Niet al het Ahoy’-beeld is verloren gegaan. Al tijdens de Utrechtse shows was Prince enorm onder de indruk van het Nederlandse publiek, dat massaal met aanstekers knipperde op de maat van de muziek. De filmploeg kreeg de opdracht om in Rotterdam vooral dát te filmen en die shots zijn dan ook behouden. In de film tekenen zich bij nummers als I Could Never Take The Place Of Your Man, Hot Thing en Forever In My Life duidelijk de Ahoy’-contouren in het aanstekerlicht af. In die gloed startte de langdurige romance tussen Prince en het Nederlandse publiek, dat gek genoeg de uiteindelijke film pas als laatst te zien krijgt. De Amerikaanse première is op 30 november 1987, in Nederland draait Sign “O” The Times pas vanaf 11 augustus 1988. De band tussen Prince en de Nederlandse fans is dan echter al onwrikbaar. Luttele weken na de Nederlandse filmpremière moet er weer op stel en sprong een concert gefilmd worden. Behalve de Nederlandse crew die daarvoor wordt binnengehaald, worden op Prince’ nadrukkelijke verzoek busladingen Nederlandse fans aangerukt om deze in Dortmund gefilmde concertregistratie kracht bij te zetten. De warme band is altijd gebleven. Letterlijk tot en met zijn laatste Nederlandse show in de Ziggo Dome bleef Prince als hij nummers uit die periode speelde refereren aan de concertfilm die tijdens de druilerige zomer van 1987 de romance startte.
PRINCE: SIGN “O” THE TIMES
Vrijdag 31 januari, ARTE, 23:45 uur
[Dit artikel verscheen oorspronkelijk in VARAgids #4, 2020 (25 – 31 januari 2020) – tot 11 februari 2020 is bij hen een exemplaar van mijn boek Prince: The Dutch Experience te winnen]
