3JS in Dusseldorf
“Het wordt ineens ‘echt’!”
3JS zal donderdag in de tweede halve finale van het Eurovisie Songfestival Nederland gaan vertegenwoordigen met Never Alone. TrosKompas volgde hen in de voorbereidingen en verkende Düsseldorf vast met de heren.
“Ik ben er uit. Ik vind Düsseldorf een leuke stad!” Jan Dulles zakt glimlachend in een comfortabele bank in Schlösser Quartier Bohème in de Düsseldorfse Ratinger Straße. Schuin tegenover hem zit Jaap de Witte , die niet zo dol is op de bonkende beats die door vrijwel alle kroegen in de ruim 260 kroegen tellende Altstad dreunen. “Geef mij maar echte liedjes”, mijmert hij. Naar mate de nacht vordert, begint zijn hoofd echter langzaam mee te deinen. “Zie je? Je begint het te snappen”, lacht Dulles. Derde J Jaap Kwakman is niet bij deze eerste verkenning van nachtelijk Düsseldorf, zijn vriendin Jenny lijkt op het punt van bevallen te staan, maar dochtertje Fee laat uiteindelijk nog een week op zich wachten. Terwijl Dulles en De Witte het hotel opzoeken, vangt Kwakman diep in de nacht ook de tocht naar Düsseldorf aan.
Bijzondere gevoelens
“We zijn nooit eerder in Düsseldorf geweest”, vertelt Jaap de Witte de volgende morgen, staand in de Esprit Arena, het voetbalstadion waar het liedjesfestijn plaats gaat vinden. “Sinds het Nationaal Songfestival was alles voor mij een beetje abstract. Presentaties in de kantine van de Tros, te gast bij De Gouden Uren… Nu we hier staan, wordt het ineens ‘echt’. Ik had nooit gedacht dat ik dit zo heftig zou voelen.” Jaap Kwakman komt naast hem staan. “Hoe veel mensen kunnen hier in?” Een medewerker van de arena vertelt dat het er 56.000 zijn, maar vanwege het podium, dat tot op de middenstip gebouwd wordt, zullen het er tijdens het Eurovisie Songfestival ‘slechts’ 35.000 zijn. Kwakman maakt zich daar niet druk over. “Grote optredens zoals pas op Vrienden van Amstel LIVE! en straks hier, zijn relatief makkelijk omdat het publiek ver weg is. Zo’n intieme presentatie voor een handjevol mensen, dát is zenuwslopend!”
Corrupte bende
De 3JS verblijven rond het Songfestival in hun eigen boot, die aan de Düsseldorfse Rathausufer wordt aangemeerd, op steenworp afstand van de Ratinger Straße. “Ik heb net besloten dat ik daar voorafgaand aan het festival niet meer heen ga”, zo stelt Jan Dulles. “Je kan toch ook gewoon limonade drinken”, knipoogt Jaap de Witte. Terwijl vanaf hun toekomstige aanmeerplek de wandeltocht wordt ingezet richting de 240 meter hoge Rheinturm, vergapen de 3JS zich aan de winkels waarin allerhande Eurovisie Songfestival snuisterijen worden aangeboden, worden ze belaagd door handtekeningenjagers en zingen ze Hotel California mee met een straatmuzikant. Vanuit de Rheinturm, terwijl Düsseldorf onder hen door lijkt te draaien, schatten de 3JS hun kansen in. “Het is heel simpel!”, lacht Jaap Kwakman. “Als we hoog eindigen, dan wisten we altijd al dat het zou gebeuren. Eindigen we laag, dan is dat hele Songfestival één corrupte rotbende!”
Statement maken
Jan Dulles: “In feite is Never Alone een heel normaal, ambachtelijk popliedje. Daarmee vallen we ten opzichte van andere inzendingen buiten de boot, maar wellicht vallen we juist daardoor op.” Jaap de Witte haalt een e-mail aan die hij vanuit Ierland kreeg. “Het deed me heel veel dat iemand die ons helemaal niet kent de moeite nam om contactgegevens op te zoeken en te zeggen dat hij het zo’n mooi liedje vindt.” “Tegenwoordig is de productie – dansjes, glitterpakjes, effecten – vaak belangrijker dan het liedje, terwijl het toch echt ‘songfestival’ heet”, stelt Jaap Kwakman. “Wij hopen een statement te maken door de nadruk weer te leggen op muzikale kwaliteit. Als we met die benadering iets bereiken, al is het maar dat in de toekomst meer landen het liedje weer centraal stellen, is onze missie geslaagd.”
Never Alone
Voor het eerst in jaren stuurt Nederland weer een Engelstalig nummer naar het Eurovisie Songfestival. Jaap de Witte: “Voor mij was het belangrijk de vertaling goed zou zijn. Zowel grammaticaal – ik erger me al jaren kapot aan het steenkolen Engels van Oostblokdeelnemers – als poëtisch. Lukte dat niet, dan wilde ik niet naar Düsseldorf.” Jan Dulles: “Voor mij was het belangrijker dat de tekst lekker in de mond zou liggen. Ik moet het tenslotte zingen.” De Witte: “Dat was dus intern een beetje knokken, waarbij Jaap Kwakman de scheidsrechter was. Uiteindelijk zijn we allemaal heel trots op Never Alone. Tekst en muziek versterken elkaar enorm.”
3JS in de arena
Tijdens een rondleiding door de Esprit Arena wordt de 3JS verteld dat het podium 13 meter diep wordt, er een LED videomuur wordt gebouwd van 60 meter lang en 18 meter hoog en dat de volledige achterzijde van het stadion als backstageruimte wordt gebruikt. Een ruimte waar artiesten de lift niet mogen gebruiken. Ze zouden tijdens de live-uitzending eens vast komen te zitten! Jaap Kwakman is vooral onder de indruk van wat naast de arena is opgetuigd. “Een volledig dorp, met alles er op en er aan voor mensen van de pers en zelfs een heel nieuw voetbalstadion omdat voetbalclub Fortuna Düsseldorf in de weken voor en na het evenement hun eigen stadion niet kan gebruiken. Eigenlijk te belachelijk voor woorden…”
[Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in editie #19, 2011 van TrosKompas]
