Onder de noemer Plaat Voor M’n Kop wekelijks op vrijdag de persoonlijke verhalen bij LP’s (en af en toe cd’s) die mijn leven gevormd hebben. Deze week de fraaie dubbel-10″ Amnesiac van Radiohead
In de jaren ’90 was het bon ton om je als artiest voor de situatie in Tibet in te zetten. Dat leidde tot diverse Tibetan Freedom Concerten wereldwijd. Op 13 juni 1999 werden er wereldwijd ook meerdere georganiseerd, waar onder eentje in de RAI in Amsterdam. De line-up was met onder meer Ben Harper, Joe Strummer, Garbage en Blur erg aardig. Het publiek liet het echter goeddeels afweten toen headliner Rage Against The Machine afblies en Urban Dance Squad (met achteraf bezien hun laatste optreden voor de split) die plek innam.
Ook op het program fanatiek Tibet-activist Thom Yorke van Radiohead, die samen met Johnny Greenwood het podium betrad. Het werd een kort (6 nummers), maar intens optreden dat het hoogtepunt van de dag werd voor velen. Dat begon al met het openingsnummer dat werkelijk niemand kende. Yorke achter de piano, ogen dicht, alsof hij de toetsen werd ingezogen.
“And we all went to heaven in a little row boat
There was nothing to fear and nothing to doubt”
Hypnotiserend, bezwerend. De zaal die tot dat punt een grote brei van babbelende mensen was geweest, keek ademloos toe. Je kon een speld horen vallen. Heel even had de muziek elke levende ziel in de RAI aangeraakt. Iets wat zich nog een paar keer herhaalde tijdens de set van Yorke, maar nooit meer zo intens als in die eerste paar minuten.
Pas twee jaar later verschijnt de mysterieuze concertopener officieel, als openingstrack van het Radiohead-album Amnesiac. Pyramid Song blijkt het te heten. De tekst en melodie zijn er nog. Maar zo bezwerend intens als die ene keer in die sfeerloze beurshal, is het nummer nooit meer bij me binnengekomen.
